| Sumario: |
Con Unha historia que non vou contar, o sempre agardado escritor Cid Cabido retorna á actualidade cunha novela que cuestiona os moldes da propia ficción. Dinamitando os cimentos da novela e partindo dun estilo depurado e persoal que sempre caracterizou ao autor, Unha historia que non vou contar conforma unha novidosa e intrigante narración protagonizada por un escritor que habita un apartamento en plena Porta do Sol viguesa, fronte ao Sereo de Leiro. A partir dun suceso real que conmocionou o Vigo dos anos 70, a novela arrastra con voracidade ao lector por unhas páxinas ateigadas de intriga, de humor, de orixinalidade e de constantes referencias cinematográficas que conforman o particular universo literario de Cid Cabido.Unha historia que non vou contar enfronta ao lector ás miserias e contradicións da sociedade viguesa dos últimos estertores do franquismo e, ao tempo, convídao a repensar a propia construción literaria do que é unha novela, botando man dos recursos narrativos propios da non ficción. Sen dúbida ningunha, estamos diante dun gran libro, que suscitará interese e debate dos lectores e da propia crítica literaria.
Con "Unha historia que non vou contar", el siempre aguardado escritor Cid Cabido retorna a la actualidad con una novela que cuestiona los moldes de la propia ficción. Dinamitando los cimientos de la novela y partiendo de un estilo acendrado y personal que siempre caracterizó al autor, "Unha historia que non vou contar" conforma una novedosa e intrigante narración protagonizada por un escritor que habita un apartamento en plena Puerta del Sol viguesa, frente al Sereo de Leiro. A partir de un suceso real que conmocionó el Vigo de los años 70, la novela arrastra con voracidad al lector por unas páginas rebosantes de intriga, de humor, de originalidad y de constantes referencias cinematográficas que conforman el particular universo literario de Cid Cabido. "Unha historia que non vou contar" enfrenta al lector a las miserias y contradicciones de la sociedad viguesa de los últimos estertores del franquismo y, al tiempo, lo convida a repensar la propia construcción literaria de lo que es una novela, echando mano de los recursos narrativos propios de la no ficción. Sin duda ninguna, estamos delante de un gran libro, que suscitará interés y debate de los lectores y de la propia crítica literaria.
|
