| Sumario: |
«Recordo que cando cheguei ao lugar do crime pensei que todo o mundo se volvera tolo». Así comeza esta historia de morte, paixón e loucura. Nunha noite de 2001, unha prostituta aparece asasinada no barrio coruñés dos Castros. A muller morreu desangrada e coa marca dos cairos na gorxa. O inspector Sánchez non só terá que resolver ese caso, senón tamén outros similares que se repiten días despois no mesmo barrio da Coruña. Botando man da novela negra e da novela psicolóxica, Antonio Tizón ofrécenos unha historia na que se formulan preguntas coma estas: que facer coas persoas que padecen enfermidades mentais graves? Teñen cura ou son incurábeis? Son persoas normais ou violentas, perigosas? Como tratalas? Os incurábeis, que historicamente coincide coas secuelas do 11-S, crea un singular espazo literario no barrio coruñés dos Castros, concibido como o microcosmos simbólico dunha sociedade enfermiza pola que pululan personaxes como Rubén, que acoitela gatos, ou a singular psiquiatra Helena Salcedo.
«Recordo que cando cheguei ao lugar do crime pensei que todo o mundo se volvera tolo». Así comeza esta historia de morte, paixón e loucura. Nunha noite de 2001, unha prostituta aparece asasinada no barrio coruñés dos Castros. A muller morreu desangrada e coa marca dos cairos na gorxa. O inspector Sánchez non só terá que resolver ese caso, senón tamén outros similares que se repiten días despois no mesmo barrio da Coruña. Botando man da novela negra e da novela psicolóxica, Antonio Tizón ofrécenos unha historia na que se formulan preguntas coma estas: que facer coas persoas que padecen enfermidades mentais graves? Teñen cura ou son incurábeis? Son persoas normais ou violentas, perigosas? Como tratalas? Os incurábeis, que historicamente coincide coas secuelas do 11-S, crea un singular espazo literario no barrio coruñés dos Castros, concibido como o microcosmos simbólico dunha sociedade enfermiza pola que pululan personaxes como Rubén, que acoitela gatos, ou a singular psiquiatra Helena Salcedo.
|
